Kampot i wielki durian

W wyniku bardzo delikatnego ponaglenia śpieszymy z aktualizacją bloga.

Z tym będą jednak pewne trudności, bo o miejscu w którym spędziliśmy sylwestra można powiedzieć tyle, że łatwo je pomylić z kompotem.

Zachęceni opisami na innych blogach uciekliśmy ze stolicy do małej miejscowości Kampot. Podobno ładna, spokojna, bardo lokalna i kambodzańska. Do największych atrakcji miasta można zaliczyć wielki pomnik duriana na centralnym rondzie miasta. Pomnik jest na tyle ogromny, że codziennie stoi przy nim masa ludzi i robi sobie zdjęcia. Skąd pomysł na taką tematykę pomnika nie mam pojęcia.

Bardzo szybko okazało się, że wszystkie drogi prowadzą do duriana, tak ogromne i rozbudowane jest miasto.

Kolejną atrakcją miasta jest promenada nadrzeczna, długa i szeroka, ciągnie się jeszcze poza miasto. Takiej długiej promenady może Warszawa tylko pozazdrościć. 

Przy promenadzie są knajpki i tam toczy się życie wieczorne. W jednej z tych knajp spędziliśmy najwięcej czasu smakując "kambodżańskie" przysmaki. Najsmaczniejsze były żeberka z ziemniakami, frytki z chili con carne, czosnkowa bagietka i stek z barakudy ;) Jedyne jadalne danie kambodżanskie to dowolne mięso "lok lak", najpierw gotowane, potem smażone w sosiku i podane na świeżej cebuli.

Hostel w którym się zameldowaliśmy też był w stylu kambodżańskim, czyli brudny niemiłosiernie. Witek pewnie będzie raczył Was sobnym wpisem z relacji noclegu więc nie będę wstawiać zdjęć ;)

Hostel można podsumować dwoma słowami, brudny i klaustrofobiczny z wiecznie najebanymi i ujaranymi ludźmi, łącznie z właścicielem.

Sylwester spędziliśmy na wycieczce po górze Bokor z ruinami między innymi starego francuskiego hotelu i kościoła. Z racji braku innych atrakcji po ruinach plątała się masa ludzi. Hotel jest faktycznie usytuowany bardzo malowniczo, niemal nad urwiskiem i z widokiem na dolinę i morze. Ale nie widzę sensu ekscytować się starymi murami hotelu. Ale jaki kraj takie atrakcje. 

Ruiny francuskiego hotelu

Widok z tarasu hotelu

 Drogi w Kambodży są tak zasyfione pyłem, że pierwszy raz zrozumieliśmy po co ludzie chodzą tu w maseczkach i sami kupiliśmy takie na jazdę skuterem.

Witek w pełnym drogowym rynsztunku

Zostaliśmy kambodżańskimi królami szos, jednego dnia zrobiliśmy około 100 km po dziurawych i zakurzonych drogach, wśród trąbiących pojazdów spychających nas z drogi. Z ciężarówką wyprzedzającą naszym pasem nie ma co się kłócić. A to wszystko na żęchowatych  skuterach!
Najbardziej był zdziwiony policjant w radiowozie, który zajechał nam drogę i został obtrąbiony przez Witka, policjant zupełnie się tego nie spodziewał ;)

Jeszcze jedna atrakcja gór Bokor - wodospad aktualnie bez wody. Za to z butelkowaną wodą "Bokor", którą dostaje się w cenie biletu.

Była woda, nie ma wody

Godziny wieczorne spędziliśmy w barze hostelu, grając w kości (swoją drogą Witek przegrał sromotnie) i pijąc piwo. Po 22 wyszliśmy na promenadę, zaopatrzeni w kolejne piwa i szampana o temperaturze pokojowej (czyli w tym klimacie jakieś 27 stopni). 

Niemal wszyscy mieszkańcy Kampotu (kampoczanie?) wyszli świętować na promenadę, prawie nie było się gdzie wcisnąć. Wszyscy mieli rozłożone maty na chodniku, obłożyli się jedzeniem, grała muzyka z przenośnych odtwarzaczy i odbywały się nawet tańce. Niemal połowa świętujących sikała z promenady do rzeki, co dawało pewien dodatkowy koloryt świętowaniu (lepiej nie być w tym czasie poniżej promenady na brzegu rzeki). Pierwszego dnia mieliśmy nawet chwilowy pomysł żeby rozłożyć się z ręcznikiem na piasku nad brzegiem rzeki, cieszę się że szybko z niego zrezygnowaliśmy. 

O północy były fajerwerki, każdy miał własne małe patyczki plujące na odległość kilku metrów, dużych wysokich fajerwerków nie było.

O 12:30 byliśmy w hostelu i kończyliśmy szampana nad basenem, mocząc nogi (tak, w zapyziałym hostelu był basen!).

Nowy rok każdy mieszkaniec hostelu leczył w hostelowym barze, więc około 18 wszyscy byli już pijani i ujarani, jak zwykle włącznie z właścicielem, dzień jak co dzień ;)

Na szczęście następnego dnia opuściliśmy Kampot-srampot jak określił go kulturalnie Witek.

Zapomniałabym dodać, że w Kambodży została ponownie dumnie uruchomiona linia kolejowa, która nie działała od kilku lat!

Oto dowód!